Włócznia jest to jedna z podstawowych broni używanej przez wikingów.
Budowa[]
Włócznia posiada długą (dochodzącą do ponad 2 metrów) rękojeść wykonaną zazwyczaj z drewna oraz metalowy lub kamienny, dobrze zaostrzony, wydłużony grot (zazwyczaj jeden, czasem dwa).
Zastosowanie[]
Ten typ broni znajduje największe zastosowanie w bitwach do przełamywania się przez barierę ochronną wroga. Można również rzucać nią na większe dystanse. Włócznie idealnie sprawdzają się przeciwko konnicy, która jednak nie była używana przez wikingów. Nie oznacza to jednak, że była to wówczas broń bezużyteczna. Dzięki swojej długości pozwalała trzymać wroga na dystans. Co więcej, użytkownik mógł zadawać precyzyjne pchnięcia, celując w najmniej chronione przez wroga miejsca.