Łuk — jedna z najstarszych broni miotających, używana przez ludzi już 35 tysięcy lat. Pierwszy łuk nazywany jest prostym bądź równikowym używanym przez człowieka już od mezolitu. Początkowo łuków używano w myślistwie, a do walki z ludźmi łuk został po raz pierwszy masowo wykorzystany przez Egipcjan i Hetytów w bitwie pod Kadeszem. Narzędzie i broń rzadko używana przez wikingów.
Budowa
Łuk składa się ze sprężystego pręta lub listwy zwanego łęczyskiem (zwykle zbudowany z drewna) oraz linki łączącej oba końce pręta zwanej cięciwą. Łęczyska łuku muszą być wykonane z elastycznego materiału, aby przy ręcznym naciąganiu cięciwy takowa nie pękła. Cięciwa musi być stosunkowo cienką (ale nie przesadnie) nierozciągliwą linką, na tyle wytrzymałą, aby nie pękać w momencie prostowania łęczyska po wystrzale.
Strzała musi być na tyle długa, aby wystawać choć trochę za łęczysko w momencie pełnego naciągnięcia cięciwy. Maksymalny zasięg przeciętnego łuku wynosi około 100 metrów.
Jest wiele typów łuku, każde wyglądają różnie lecz wszystkie opierają się na tej samej zasadzie. Najbardziej znane łuki to: prosty, refleksyjny, sportowy, japoński i bloczkowy.
Historia
Łuk pojawia się po raz pierwszy w filmie Jak wytresować smoka 2. Używają go głównie ludzie Drago, jednak był również wykorzystany przez jeźdźców. Po skończonej bitwie pod Smoczym Sanktuarium bohaterowie oddali hołd poległemu w niej Stoickowi, wystrzeliwując w kierunku łodzi na której spoczywało jego ciało płonące strzały.
Pogrzeb Stoicka
Ciekawostki
- Sposób trzymania łuku przez Czkawkę (lewa ręka trzymająca łuk), sugeruje posiadanie u niego dominującego prawego oka.
- Prawdziwi Skandynawie naprawdę właśnie w ten sposób chowali zmarłych, lecz oni sami nazywali to "podróżą do Walhalli".
- Dziś łuki wykorzystywane są głównie dla sportu i dobrej zabawy, jednak były one podstawą dla wielu broni miotających, m.in. kuszy.